جوینده راه

وقتی همه دین را فراموش میکنند تو در اوج در یاد خدا باش.

وقتی همه دنیاپرستی می کنند تو در اوج خداپرستی کن.

وقتی همه بی دینی را به نمایش می گذارند تو دینداری خودت را به نمایش بگذار.

بیان معنوی. استاد پناهیان

راهکارهای درمان شیفتگی و دوستی های افراطی

نویسنده: حجت الاسلام محمد داستانپور

برای اینکه بتوانید دلبستگی را مدیریت نمایید، باید نکات زیر را مورد توجه قرار دهید:

1 . به صورت جدی تصمیم بگیریدکه این مشکل را حل کنید، به گونه ای که به اصطلاح معروف حاضر باشید برای این کار هر هزینه ای را بپردازید. اگر احساس کنید تنها راه شما محدود کردن یا قطع این رابطه است و دیگر هیچ، عزم شما جزم شده و انرژی فراوانی در شما ایجاد می شود که بتوانید گامهای بعدی را بردارید، ولی اگر بگویید حالا شروع می کنیم ببینیم چه می شود، مطمئن باشید به نتیجه نخواهید رسید. پس زمانی اقدام کنید که با خودتان این طور بگویید: اگر رگ گردنم هم برود، باید این کار را انجام بدهم.

2 . دائم به روزی فکر کنید که از این مشکل رهایی پیدا کرده اید… دیگر احساس سنگینی، دلتنگی و استرس و … ندارید. چه حسی به شما دست میدهد؟! چقدر این آزادی و رهایی برای شما لذت بخش است؟ با خیال راحتی که برایتان حاصل شده چطورید؟ هر روز باید این احساس زیبا و دل نشینی که در اثر رهایی برای شما ایجاد خواهد شد را تصور نموده و به واسطه لذت و آرامشی که در نقطه رهایی احساس می کنید، انگیزه پیدا کنید تا بتوانید بر مسئله غلبه کنید.

3 . روزی چند مرتبه مشکلات، سختی ها، آسیب ها و عوارضی که این رابطه برای شما تا کنون داشته و یا خطرات و عوارض احتمالی که در آینده برای شما خواهد داشت را به خودتان یادآوری نمایید. با یادآوری آن، باید در درونتان احساس انزجار نسبت به ادامه این رابطه بوجود بیاید. و بدانید عدم ترک و کنترل این رابطه مساوی است با ادامه آن مشکلات و عوارض و یا مواجه شدن با آسیب ها و خطرات احتمالی آینده.  

4 . مطمئن باشد که میتوانید این کار را انجام دهید. هرگز نگویید که علاقه مندم، نمی توانم، به او وابسته ام،بدون او می میرم، اگر او نباشد من هیچم، مورد من فرق میکند و … . شما برای خودتان شخصیت مستقلی دارید که تنها به مبداء وجود یعنی خدای مهربان وابستگی تام دارید ولاغیر!! در نظر داشته باشد که شدیدترین و عمیق ترین محبتها، بین مادر و فرزند است و روزانه هزاران مادر، فرزندان خویش را در حوادث مختلف از دست می دهند ولی چون می پذیرند که تمام شد و باید قطع وابستگی کنند، با این مسئله کنار آمده و بعد از مدتی زندگی آنها به روال طبیعی باز می گردد (اگر چه که چون فرزند از گوشت و پوست والدینش هست، همواره یک علقه ای باقی خواهد ماند که در این دوستیها این ویژگی هم نبوده که از یک وجود باشند).

5 . چون این مسئله یک نوع اعتیاد است، پس برای ترک آن، هم زمان نیاز است و هم صبر و استقامت. به خصوص سه هفته اول، شاید کمی دل تنگی، آشفتگی، احساس نیاز و … در شما بروز کند و دائم وسوسه شوید که بی خیال این مسئله شوید، اما مطمئن باشید که اگر مقاومت کردید، به آن رهایی دلچسب نهایی خواهید رسید. پس اندکی صبر سحر نزدیک است… .

6 . دائم به خودتان تلقین کنید که می توانید. دائم تصویر سازی کنید که این مسئله حل شده و بدون او به خوبی و خوشی دارید زندگی می کنید.

7 . دنبال جایگزین هایی برای این علاقه باشید و ارتباط خودتان را با دوستان مفید و مطمئن، بیشتر کنید.

8 . قطع رابطه جسمی. حتی آثار و نشانه ای اگر از او دارید، پیش خودتان نگهداری نکنید.

9 . مهم ترین و اساسی ترین مسئله، قطع رابطه ذهنی است. یعنی نباید به او در خلوت خودتان فکر کنید. البته ممکن است ناگهان بدون خواست شما، به ذهنتان خطور کند و این خطور در اختیار شما نباشد. ولی پردازش کردن و پر و بال دادن به آن در دست خودتان است. پس به محض این که به ذهنتان خطور کرد، حواستان را به کار، فعالیت، یا هر چیز دیگری پرت کنید. شاید چند روز اول این خطورات بسیار زیاد باشد، ولی در اثر تمرین ملاحضه می کنید کمتر می شود.

10 . تقویت رابطه معنوی با خدای متعال و امام زمان (عج). چرا که در حدیث آمده: بعضی از دلها که قابلیت عاطفی خوبی دارند و تشنه محبت خدا و اولیاء خدا هستند، وقتی سیراب نشوند به چنین علاقه هایی مبتلا می شوند.

11 . تا جایی که ممکن است عدم حضور در مکانها و موقعیت هایی که طرف مقابل حضور دارد. و در صورت لزوم چنین حضوری، سعی کنید کمتر با او مواجه شده، از نگاه کردن به او بپرهیزید و خودتان را سرگرم دیگر چیزها نمایید.

12 . در طول این مسیر سعی کنید هر روز یک مرتبه مطالبی را که گفته شد مطالعه نموده و یادآوری نمایید.

13 . از خدای متعال و اهل بیت (علیهما سلام) طلب یاری و مدد نموده که در این مسیر شما را یاور باشند. مطمئنم که با جدیت و صبر و استقامت، روزهای بسیار زیبا و با نشاطی را به زودی تجربه خواهید کرد و با عمل به موارد فوق، این رابطه یا کاملا فراموش شده یا به شکلی منطقی تبدیل خواهد شد. ان شاء الله 

ندبه امام صادق(علیه السلام) در فراق امام مهدي(عجل الله تعالی فرجه)

به همراه «مفضّل»، «ابوبصير» و «ابان» خدمت امام صادق(علیه السلام) رسيديم و ديديم كه آن حضرت بر روي خاك‌ها نشسته جامه‌اي خيبري، بي‌يقه و آستين كوتاه بر تن كرده و همانند مادر فرزند مرده در حال گريه و زاري است. سراسر وجود او را حزن و اندوه فرا گرفته بود؛ آثار غم و اندوه در صورتش ظاهر گشته بود…
حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) گاه مشتاقانه از زمان ظهور آخرين حجّت خدا صحبت مي‌كند و به حال كساني كه آن زمان را درك مي‌كنند، رشك مي‌برد و مي‌فرمايد: فطوبي لمن أدرك ذلك الزّمان.2
خوشا به حال كسي كه آن زمان را دريابد.
گاه نيز عاشقانه آرزوي درك زمان آن حضرت را مي‌كند و مي‌فرمايد: و لو أدركته لخدمته أيّام حياتي.3
اگر زمان [ظهور] او را درك مي‌كردم همة عمرم را در خدمتش مي‌گذراندم.
و گاه با مشاهدة شرايط غيبت آن حضرت از خود بي خود شده و سيل اشك از ديدگان جاري مي‌سازد:
«سُدَير صيرفي» مي‌گويد: به همراه «مفضّل»، «ابوبصير» و «ابان» خدمت امام صادق(علیه السلام) رسيديم و ديديم كه آن حضرت بر روي خاك‌ها نشسته جامه‌اي خيبري، بي‌يقه و آستين كوتاه بر تن كرده و همانند مادر فرزند مرده در حال گريه و زاري است. سراسر وجود او را حزن و اندوه فرا گرفته بود؛ آثار غم و اندوه در صورتش ظاهر گشته بود؛ رنگ چهرة او به كلّي دگرگون شده بود، سيل اشك از دل پر خون و قلب پر التهاب او برخاسته بود و بر گونه‌هايش فرو مي‌ريخت و در اين حال اين گونه زمزمه مي‌كرد:
سيّدي غيبتك نفت رقادي و ضيّقت عليّ مهادي، و ابتزّت منّي راحة فؤادي…
اي آقا و سرور من! غيبت تو خواب از ديدگانم ربوده، عرصه را بر من تنگ نموده و آسايش و آرامش را از قلبم گرفته است.
سدير مي‌گويد: هنگامي كه امام صادق(علیه السلام) را اين چنين پريشان ديديم، دل‌هايمان آتش گرفت و هوش از سرمان پريد كه چه مصيبت جانكاهي براي حجّت خدا روي داده و چه فاجعة اسفباري بر او وارد شده است.
عرض كرديم:
اي فرزند بهترين خلايق! چه حادثه‌اي بر شما روي آورده كه اين چنين سيل اشك از ديدگانتان فرو مي‌ريزد و اشك چون باران بهاري بر چهره‌تان سرازير مي‌شود؟ چه فاجعه‌اي شما را اين چنين بر سوك نشانده است؟
امام صادق(علیه السلام) چون بيد لرزيد و نفس‌هاي مباركش به شماره افتاد، آنگاه آهي عميق به پهناي قفسة سينه از اعماق دل بركشيد و به ما روي كرد و فرمود: صبح امروز كتاب «جَفر» را نگاه مي‌كردم و آن كتابي است كه همة مسائل مربوط به مرگ و ميرها، بلاها و حوادث را تا پايان جهان در بر دارد. اين كتاب را خداوند به پيامبر خويش و پيشوايان معصوم از تبار او اختصاص داده است. در اين كتاب، تولد، غيبت، درازي غيبت و ديرزيستي قائم ما و گرفتاري باورداران در آن زمان، راه يافتن شكّ و ترديد در دل مردم در اثر طول غيبت و مرتد شدن مردم از آيين مقدّس اسلام را خواندم و ديدم كه چگونه رشتة ولايت را كه خداوند در گردن هر انساني قرار داده است، مي‌گسلند و از زمرة اسلام بيرون مي‌روند، دلم به حال مردم آن زمان سوخت و امواج غم و اندوه بر پيكرم فرو ريخت.4
دعاي شريف ندبه كه از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است، شاهد ديگري بر سوز و گداز آن حضرت در غيبت و فراق قائم آل محمد(علیه السلام) و منجي موعود جهان اسلام است.
در پايان جا دارد از خود بپرسيم آيا ذرّه‌اي از آن سوز و گداز و اندوه فراق كه در قلب‌هاي همة معصومان به ويژه امام صادق(علیه السلام) بوده است تا آنجا كه خواب و آرامش را از آنها مي‌ربوده و زندگي را بر آنها دشوار مي‌ساخته است، در دل ما وجود دارد؟ آيا هيچ شده است كه در خلوت خود بر فتنه‌ها، مصيبت‌ها، انحراف‌ها و… كه در زمان غيبت گريبان‌گير اهل ايمان مي‌شود، گريه كنيم؟ آيا تاكنون اتفاق افتاده است كه با همة وجود سنگيني مصيبت غيبت را درك كنيم و در نبود امام زمانمان از ته دل ناله سر دهيم؛ نالة مادري كه عزيز خود را از دست داده است؟